Stichting Gewoon
Onze Missie
Stichting Gewoon biedt een uitgebreid scala aan diensten en ondersteuning aan ouders, familieleden en iedereen die betrokken is bij woonruimte voor verstandelijk gehandicapten. Wij zijn toegewijd aan het bemiddelen van woonruimte, zorgbemiddeling en het werven van donaties om de levenskwaliteit van degenen met een verstandelijke beperking te verbeteren. Als ANBI geregistreerde instelling zorgen wij ervoor dat elke donatie belastingvrij is, waardoor uw steun nog meer impact heeft op onze gemeenschap.
Steun ons met een donatie
Als ANBI stichting, zijn wij vooral aangewezen op donaties.
Frequentie
Eenmalig
Maandelijks
Bedrag
€ 5
€ 10
€ 12
€ 15
Anders
0/100
Opmerking (optioneel)
Over Ons
Geschiedenis
Even een stukje geschiedenis
De ouders zijn sinds 1993 op zoek geweest naar een andere woonoplossing voor hun kinderen. Op 30 november 1999 richtten zij de Stichting "GeWOON" op: Gehandicapten Wonen Overigens Ook Normaal.
Primaire doelstelling van de Stichting was te komen tot een vorm van zo zelfstandig mogelijk samenwonen voor hun zes jong volwassen kinderen.
Vanaf half juni 2000 vormen deze jongeren een woongroep. Niets bijzonders. Maar toch ook niet helemaal gewoon. Zij zijn namelijk alle zes verstandelijk gehandicapt. En verstandelijk gehandicapten wonen over het algemeen niet zelfstandig.
In onze samenleving is het gebruikelijk om bijzondere mensen - stokoude mensen, mensen met een lichamelijke of geestelijke handicap, of mensen die op een andere manier afwijken van de geldende normen - buiten de maatschappij te plaatsen in verpleeghuizen, instellingen voor gehandicapten, of opvanghuizen.
Dat is praktisch. En overzichtelijk. En, onder ons gezegd en gezwegen, in veel gevallen ook wel makkelijk. Natuurlijk, in sommige gevallen kán het niet anders. Ouders van zeer zwaar gehandicapten kunnen vaak de zorg voor hun kinderen eenvoudigweg niet op zich nemen. En dan moeten we heel blij zijn dat de samenleving in opvang kan voorzien.
Jongeren met een handicap die niet zo zwaar is dat zij uit huis hoeven worden geplaatst, maar toch te zwaar om helemaal alleen op eigen benen te staan zijn vaak tot op hoge leeftijd aangewezen op hun ouderlijk huis, waardoor zij ten opzichte van hun leeftijdgenoten altijd in een uitzonderingspositie verkeren.